Tijdens mijn trainersopleiding in Duitsland in 2012:
Een kruising American Saddle bred x Paso Peruano was mee om de trainersopleiding te kunnen volgen.
Zij is van een collega van mij.
Deze jonge merrie stond zo ontzettend hoog in energie dat ze om het minste geringste ging steigeren.
De ruiter begreep niet goed hoe dit kwam.
Er werd door de hoofd trainers geadviseerd om haar gewoon lekker veel kilometers te maken zodat ze meer voorwaarts ging denken dan omhoog.
Ook werd ze op de speciale loopband gezet (uiteraard zonder ruiter) waarbij ze niet omhoog kon komen, maar vooruit moet blijven stappen. Dit hielp iets maar niet genoeg om er echt mee door te kunnen.
Ook werd er geprobeerd via belonen met voer, de merrie zekerder en met meer zelfvertrouwen de bak rond te stappen.
Tijdens de opleiding leer je elkaar kennen maar ga je ook heel bewust kijken naar de combinaties met het commentaar van de instructeurs. Ik zag al snel dat deze jonge merrie meer nodig had en dat beide partijen meer aan konden.
Nou ga ik niet de training van andere instructeurs aanvullen. Alleen wanneer ik de gelegenheid krijg om elkaar les te geven. Voorzichtig vroeg ik tijdens haar eigen les aan een van de instructeurs of ik misschien nog even mocht proberen te helpen. Uiteraard ook overlegd met de ruiter (baas). Dit werd sceptisch ontvangen maar wel gewaardeerd. Hoe meer les we elkaar gaven, hoe beter.
Uit respect voor onze instructeurs wilde ik eigenlijk in eerste instantie deze combinatie niet zomaar lesgeven.
Ik wilde gewoon de energie van het paard voelen en wilde gewoon haar zekerheid geven door puur alleen maar als persoon in de rijbak te staan. Wel maakte ik energetisch contact en kon hier veel in betekenen voor het paard.
Al gauw merkte ik dat de ruiter niet voelde wanneer dat haar merrie ging steigeren.
Ik zag dat de ruiter zich begon te frustreren en wist dat dan het einde in zicht was en er niet positief kon worden afgesloten.
Met instemming van de ruiter begon ik tegen haar paard te praten.
Al gauw was ik aan actie aan het begeleiden en daarmee aan het lesgeven (als instructeur is het heel moeilijk je in te houden, zeker als je er van overtuigd ben dat je de combinatie kan helpen ;-)).
Wat zag ik:
Bij beide situaties begon ze te steigeren.
Als ze extreem onzeker werd kon ze in haar gemoedstoestand langer blijven hangen en steigerde ze vaker achter elkaar.
Dit deed ze dan ook heel 'bewust' en secuur.
Er moest meer afwisseling komen maar niet te moeilijke opdrachten. Als de ruiter een moeilijke opdracht wilde doen, dan in kleine stapjes en moest ze veel belonen met haar stem.
Het werkte direct. Ze heeft tijdens 'mijn les' niet één keer gesteigerd.
Beide hoofd trainers kwamen op het laatst terug om te kijken hoe het ging. Ze zagen dat het paard veel meeer rust uitstraalde en heel zelfverzekerd de bak door liep. Ze vonden het erg mooi om te zien en blij verrast dat het zo goed werkte.
Maar wat nog veel belangrijker is: De eigenaresse begrijpt haar paard! Ik kreeg achteraf te horen dat het veel beter gaat.
Ik heb tijdens de opleiding nooit iets verteld over het 'energetische contact' maken met paarden. Ik deel het met je omdat ik het wel leuk vind om te vertellen wat ik nou eigenlijk deed.