Adventskalender 8 december
Geschiedenis
Gangenpaarden in de Oudheid
Gangenpaarden zijn een veelzijdige groep paarden met een natuurlijke aanleg voor bijzondere gangen, zoals de tölt, walk of rentelgang. Hun geschiedenis voert ons ver terug in de tijd, naar beschavingen die het comfort en de veelzijdigheid van deze paarden al duizenden jaren geleden waardeerden. Voor liefhebbers van gangenpaarden biedt hun verhaal een unieke blik op de invloed van genetica, cultuur en foktechnieken door de eeuwen heen.
Genetica en Ontwikkeling:
Het geheim van het DMRT3-Gen, ook wel het gang-gen genoemd.
Een van de aspecten van gangenpaarden is hun genetische aanleg voor specifieke gangen. Recent genetisch onderzoek heeft aangetoond dat een mutatie in het DMRT3-gen verantwoordelijk is voor de coördinatie van laterale bewegingen. Deze genetische eigenschap, die vermoedelijk duizenden jaren geleden is ontstaan, maakte het mogelijk om verschillende paardenrassen comfortabele en soepele gangen door te geven.
In oude beschavingen, zoals in Mesopotamië en het Romeinse Rijk, werden deze genetische eigenschappen bewust geselecteerd. Archeologische vondsten tonen aan dat gangenpaarden populair waren bij elites en reizigers, vooral vanwege hun uitzonderlijke rijcomfort. Dit fokprogramma leidde tot het ontstaan van paardenrassen die hun gangen door de eeuwen heen hebben behouden.
Cultureel Erfgoed
Gangenpaarden speelden een belangrijke rol in het dagelijks leven en de mythologie van verschillende culturen. Zo werden ze door de Romeinen en Grieken gebruikt tijdens lange reizen en ceremoniële tochten. Hun vlakke bewegingen zorgden ervoor dat aristocraten en edelen urenlang konden reizen zonder dat ze uitgeput raakte.
Ook in het Midden-Oosten en India waren gangenpaarden, zoals de Marwari en Kathiawari, van onschatbare waarde. Deze rassen waren beroemd om hun tölt en rentelgang en werden zowel in oorlogsvoering als in koninklijke ceremonies ingezet. Hun wendbaarheid en uithoudingsvermogen maakten ze onmisbaar voor militaire campagnes en prestigieuze processies.
Historische figuren
Alexander de Grote gebruikte paarden met uitzonderlijke eigenschappen in zijn militaire campagnes. Hoewel er geen directe verwijzingen zijn naar gangenpaarden, wijzen historische verslagen op de noodzaak van wendbare en uithoudingsvolle paarden in zijn veroveringen. Het is goed mogelijk dat gangenpaarden een rol speelden in zijn strategieën.
In religieuze teksten, zoals de Bijbel, worden paarden vaak symbolisch en praktisch beschreven. De term “gangenpaard” wordt niet genoemd, suggereren sommige teksten het gebruik van paarden met bijzondere bewegingen, vooral in het Midden-Oosten. Het comfort en de snelheid van gangenpaarden zouden deze dieren uitermate geschikt hebben gemaakt voor belangrijke missies en lange reizen.
Tot zover heb ik het e.a. aan informatie kunnen vinden. Hopelijk heeft je dit een mooi beeld over gangenpaarden in de Oudheid.
Ik heb het spoor richting Vikings en hun mooie mythologie deze keer niet gevolgd. Daar is in principe ook nog wel wat meer over te vinden en dan met name over IJslandse paarden.
Lijkt het je leuk om daar meer over te weten? Laat het me weten. Als het lukt probeer ik dit onderwerp in de kalender erbij te doen.